Leczenie
Celem leczenia WZW typu C jest eliminacja wirusa z organizmu, a zatem powrót do prawidłowych czynności wątroby ( prawidłowe wyniki odpowiednich testów wątroby) oraz do przeciwdziałania marskości i ryzyku raka wątroby. Istnieją jednak skuteczne metody leczenia. Obecnie dostępne są w Polsce dwa leki wskazane do leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C – interferon i rybawiryna, które powinny być stosowane razem w tzw. terapii skojarzonej. Pozwala to uzyskać całkowite wyleczenie u znacznie większego odsetka chorych, zarówno dotychczas nie leczonych, jak i być może wśród osób z tzw. przejściową poprawą lub bez odpowiedzi na inne leczenie. Rybawiryna wzmacnia działanie interferonu, zwiększając skuteczność leczenia i zmniejszając ryzyko nawrotu choroby. W trakcie badań jest szereg nowych leków takich jak wiramidyna, kwas lukrecjowy i inne.
Szacuje się, że w Polsce jest prawie 800.000 zarażonych wirusem HCV. Jest to zatem bardzo poważny problem społeczny, choć nie tak nagłaśniany jak HIV. Leczenie jednego chorego to kwota kilkudziesięciu tysięcy złotych za terapię, dostęp do leczenia mają nieliczni chorzy, gdzie budżet NFZ nie wystarczyłby na leczenie choćby 2% zarażonych.
Niestety nie ma obecnie szczepionki, przeciw zakażeniu wirusem zapalenia wątroby typu C.
Choroba
Większość (96%) zakażonych nie jest świadoma swojego stanu ponieważ zazwyczaj przewlekła infekcja występuje prawie bez objawów i trwa latami; od momentu wniknięcia wirusa do ustroju do poważnych problemów zdrowotnych mija zazwyczaj okres dłuższy niż w przypadku HIV i trwa 5 do 35 lat. Choroba często kończy się marskością i rakiem wątroby, poprzedzonymi poważnymi komplikacjami uniemożliwiającymi normalne funkcjonowanie (wodobrzusze, żylaki i krwawienia przełyku, żółtaczka, problemy z krzepliwością krwi, zaburzenia psychiczne do śpiączki wątrobowej włącznie). Chorzy zazwyczaj dożywają wieku lat 45-60. Zapaleniu wątroby wywołanym przez HCV często towarzyszą choroby autoimmunologiczne, w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby (AIH), które znacznie pogarszają rokowanie i czas przeżycia.
Chorzy na HCV przyjmujący terapię farmakologiczną często cierpią na apatię i depresję. Dlatego bardzo ważna jest rola profesjonalnego wsparcia psychologicznego i psychiatrycznego w procesie leczenia.