Zapalenie wątroby wirusowe, WZW, ostra choroba zakaźna, której istotą jest uszkodzenie miąższu wątroby wywołane przez wirusy Hepatitis typu A, B, C, D i E. Wirusy te wywołują różne rodzaje zapaleń wątroby. Często potocznie nazywana “żółtaczką”, jest to jednak termin nieprawidłowy, nie medyczny oraz nieścisły, z uwagi na różnorodny przebieg wirusowych zapaleń wątroby, które mogą przebiegać bez zażółcenia powłok skórnych.
Objawy przy WZW typu A i B są podobne – osłabienie, senność, bóle głowy, brak apetytu, wstręt do potraw tłustych, czasami gorączka, pod koniec pobolewanie wątroby, żołądka. Okres żółtaczkowy trwa od 1 do 3 tygodni. W stanach bardzo zaawansowanych, przy niewydolności wątroby, rozwija się śpiączka wątrobowa.
Rokowania w żółtaczce epidemicznej dużo lepsze, ze względu na regenerację wątroby. Jednak WZW tybu B, C i D prowadzić może do marskości wątroby, która z kolei predysponuje do raka wątroby. Profilaktycznie przeciw WZW B stosuje się szczepienia ochronne.
Natomiast wirus zapalenia wątroby typu C, HCV (z ang. Hepatitis C Virus) jest przyczyną wirusowego zapalenia wątroby typu C i uznaje się go za przyczynę raka i marskości wątroby. Wirus HCV jest zdolny do wywołania nosicielstwa. Wykazuje dużą wrażliwość na środki i metody dezynfekcyjne, większą niż HBV, mniejszą niż HIV.
Wirus HCV został zidentyfikowany bardzo późno, bo dopiero w 1989 roku w późniejszym okresie wykryto także kolejne wirusy zapalenia wątroby nazwane HGV, GB-C i TTV. Badania nad ich wpływem na wątrobę trwają
